Fotografia tradycyjna i cyfrowa

Fotografia – zbiór wielu różnych technik, których celem jest zarejestrowanie trwałego, pojedynczego obrazu za pomocą światła.

1. Fotografia tradycyjna (nazywana też analogową, choć nie do końca poprawnie)  - to taka, w której nośnikiem obrazu są chemiczne materiały światłoczułe (filmy, błony, płyty, czy papiery itp.). W fotografii tradycyjnej dominującą jest fotografia srebrowa, czyli fotografia oparta o światłoczułe halogenki srebra.

2. Budowa aparatu analogowego :

Każdy aparat klasyczny składa się z następujących części :

❊ obiektyw fotograficzny (układ optyczny, który w aparacie fotograficznym tworzy na błonie fotograficznej obraz widzianych obiektów)

❊ migawka ze spustem (służy do odsłaniania na odpowiedni czas, a następnie zasłaniania z powrotem materiału światłoczułego w celu jego prawidłowej ekspozycji, czyli dostarczenia odpowiedniej ilości światła padającego przez obiektyw)

❊ przysłona fotograficzna (część obiektywu regulująca wielkość otworu na drodze strumienia światła)

❊ pryzmat pentagonalny (w którym wpadające światło, odbija się od 2 płaszczyzn, nachylonych do siebie pod kątem 45 stopni, dzięki czemu obraz wyjściowy jest prosty)

❊ soczewka zewnętrzna i soczewki korygujące (umożliwiają m.in. zmianę ogniskowej obiektywu)

❊ wizjer (służy do określenia granic kadru)

❊ korpus światłoszczelny (chroni delikatne wewnętrzne elementy aparatu)

❊ rolka z kliszą fotograficzną oraz mechanizm służący do jej wymiany (jest to zasadniczy materiał światłoczuły aparatu analogowego)

❊ przycisk uruchamiający mechanizm spustowy (powoduje otwarcie przysłony)

❊ lampa błyskowa (wyzwala wiązkę światła niezbędną do właściwego oświetlenia fotografowanego obiektu)

❊ dalmierz (przyrząd służący do pomiaru odległości bez potrzeby jej przebywania)

3. Aberracja sferyczna – cecha soczewki, układu optycznego lub zwierciadła sferycznego polegająca na odmiennych długościach ogniskowania promieni świetlnych ze względu na ich położenie pomiędzy środkiem a brzegiem urządzenia optycznego – im bardziej punkt przejścia światła zbliża się ku brzegowi urządzenia (czyli oddala od jego osi optycznej), tym bardziej załamują się promienie świetlne.

Aberracja chromatyczna - cecha soczewki lub układu optycznego wynikająca z różnych odległości ogniskowania (ze względu na różną wartość współczynnika załamania) dla poszczególnych barw widmowych światła (różnych długości fali światła). W rezultacie występuje rozszczepienie światła.

4. Materiały światłoczułe - w fotografii analogowej wykorzystuje się światłoczułe taśmy, klisze i matryce stworzone z udziałem specjalnych  substancji, m.in. soli srebra.

5. Negatyw - naświetlona błona fotograficzna, w której obraz prezentuje się w następujący sposób :

Pozytyw - to odwrotność negatywu, czyli obraz prawidłowo odwzorowujący fotografowaną rzeczywistość, powstaje poprzez negację negatywu.

6. Obecnie następuje renesans fotografii analogowej ze względu na uzyskiwanie bardzo charakterystyczne kolory, zależnie od użytej kliszy. Osiągane efekty kolorystyczne, czy nawet zwykle niechciane, jak np. winieta, w fotografii analogowej mają swój klimat i często takie zdjęcia są atrakcyjne nawet bez żadnych przeróbek. Technicznie zaś klisze mają sporą rozpiętość tonalną, co można bardzo kreatywnie wykorzystać (co robią często artyści i profesjonalni fotografowie).

Poza tym magii fotografii tradycyjnej nadaje fakt, że nie widzimy od razy efektu swojego zdjęcia, ale żeby go uzyskać musimy przejść długą drogę wywoływania, od obrazu utajnionego do negatywu i obrazu rzeczywistego. Wiąże się to z wykorzystaniem ciemni, rozpuszczalników chemicznych i utrwalaczy. Poniżej przykład zdjęcia tradycyjnego :

7. Fotografia cyfrowa - polega na zachowaniu wybranego kadru w postaci cyfrowej, a nie, jak w fotografii tradycyjnej, na utrwaleniu go na chemicznym nośniku światłoczułym).

8. Aparaty cyfrowe dzielimy na :

- kompaktowe (typ popularnego aparatu fotograficznego o niewielkich rozmiarach, zwartej budowie i uproszczonej obsłudze. Jest on najczęściej wyposażony w niewymienny obiektyw stałoogniskowy lub zmiennoogniskowy)

- lustrzane (wyposażone są w jeden obiektyw i wbudowane w korpus lustro, które kieruje światło padające przez obiektyw na matówkę, gdzie tworzy się obraz fotografowanego obiektu)

\

9.  Elementy budowy występujące w aparatach cyfrowych to : przysłona, migawka, obudowa, klisze. Od aparatu analogowego odróżniają go takie części jak :

- mikroprocesor (bada matrycę piksel po pikselu zapisując dane systemem binarnym 0 i 1)

- procesor obrazu

- pamięć stała

- wyświetlacz

- oprogramowanie służące do edycji zdjęć

10. Piksel - najmniejszy jednolity (przedstawiający konkretny kolor element obrazu uzyskiwanego za pomocą urządzeń przetwarzania obrazu - w tym aparatu fotograficznego). Obecnie dostępne aparaty cyfrowe zawierają kilkadziesiąt milionów pikseli odwzorowywanych przez matrycę, co pozwala na uzyskanie bardzo dobrej jakości zdjęć. Aby uzyskać kolorowy piksel, rozbija się go na trzy części (subpiksele) z filtrami czerwonymi, niebieskimi i zielonymi. Dlatego jeden piksel w fotografii kolorowej kosztuje aż 24 bity pamięci. Jednak obecna technologia pozwala zapisać aż kilka tysięcy zdjęć w pamięci urządzenia. 

11. Na koniec zastanówmy się czym jest światło - to fala elektromagnetyczna, charakteryzująca się określonymi parametrami, takimi jak częstotliwość, prędkość, kąt załamania, interferencja, dyfrakcja.

Osiąga prędkość 300 000 km/s co jest jak się przyjmuje największą prędkością osiąganą w przyrodzie. Mimo to światło odległych gwiazd dociera do Ziemi po upływie milionów lat, dlatego mówi się że gwiazdy to świadectwo historii kosmosu (widzimy światło ciała niebieskiego, które może już dawno przestało istnieć).

Światło mimo swej niematerialnej natury, czasem zachowuje się jak cząsteczka, z tego powodu np. satelity są spychane z orbit ze względu na wiatr słoneczny. Tą dwoistość światła określa teoria dualizmu korpuskularno-falowego. Ma to zastosowanie również w aparacie :
Fotony bombardują matrycę aparatu - gdy taka cząsteczka niosąca energię natrafia na atom, przekazuje tą energię elektronom walencyjnym, które zrywają się z powłok i przemieszczają samoistnie po materiale. Taki ruch elektronów swobodnych w matrycy to nic innego jak prąd elektryczny. Gdy mikroprocesor analizuje wytworzone napięcie zapalają się określone punkty, które po odpowiednim skompresowaniu tworzą obraz.